Η Διδακτική των Θετικών Επιστημών σε αλληλεπίδραση με τις Τεχνολογίες της Πληροφορίας και Επικοινωνίας και το σύγχρονο διαδικτυακό περιβάλλον, συγκροτούν ένα πεδίο έρευνας με σκοπό την βελτίωση της διδασκαλίας των Θετικών Επιστημών. Δίδεται η ευκαιρία όχι μόνο της εις βάθος μελέτης των υπαρχόντων διδακτικών τεχνικών, αλλά και στη διερεύνηση και εφαρμογή νέων. Έτσι, μέσα από νέες διεργασίες μάθησης και νέες διαδικασίες διδασκαλίας η εικόνα των επιστημών βελτιώνεται. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα έχει από καιρό συνειδητοποιήσει την ανάγκη της έρευνας στο πεδίο της διδακτικής των φυσικών επιστημών γενικότερα, αλλά και της Χημείας και Χημικής Εκπαίδευσης ειδικότερα, όπως φαίνεται από τα μεταπτυχιακά προγράμματα Τμημάτων Χημείας πολλών Πανεπιστημίων της Ευρώπης και των Η.Π.Α. και από τα πορίσματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Έρευνα στη Διδακτική των Φυσικών Επιστημών (European Science Education Research Association - ESERA).
Είναι προφανής, λοιπόν, η ανάγκη αφ΄ ενός της διαμόρφωσης ενός νέου τύπου εκπαιδευτικού, με χαρακτηριστικά και γνώσεις ερευνητή, για την καλύτερη αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών προβλημάτων και την προσέγγιση μεταξύ έρευνας και πράξης και αφ΄ ετέρου της έρευνας πάνω στις αρχές ανάπτυξης των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνίας και της διδακτικής αποτελεσματικότητάς τους.
Τέλος, το προτεινόμενο Δ.Π.Μ.Σ. ανταποκρίνεται στην ανάγκη για διεκδίκηση ευκαιριών χρηματοδότησης της επιστημονικής έρευνας, αφού τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο αριθμός των ερευνητικών προγραμμάτων που προκηρύσσονται σε θέματα σχετικά με τις κατευθύνσεις του (π.χ. ΕΛΙΔΕΚ, ΙΚΥ, ΕΣΠΑ, κ.α.). Μάλιστα στα κριτήρια αξιολόγησής των προγραμμάτων αυτών συμπεριλαμβάνονται η πρωτότυπη έρευνα και η ενσωμάτωση νέων επιστημόνων και προβλέπουν τη συμμετοχή μεταπτυχιακών φοιτητών ως νέων ερευνητών και σχηματισμό ερευνητικών ομάδων.
